Niebo pod Sniezka - Joanna Sykat 14/2019

Nie bede sie zachwycac, bo wg mnie nie ma czym. Sam pomysl na ksiazke dobry, ale z realizacja nie poszlo juz tak dobrze.

Glowna bohaterka zachowuje sie jak podlotek, a ma 39 lat. Jej matka od lat przebywa w zakladzie psychiatrycznym, dziadkowie i ojciec nie zyja. Zostal jej tylko wujek, brat matki, stary kawaler z psem chorujacym na hemoroidy. Nie wiem, czy autorka uwazala, ze opisywanie ze szczegolami chorego tylka psa i smarowanie go mascia, bedzie zabawne ? Dla mnie nie bylo :/

Kinga w rzeczach matki znajduje zdjecie, na ktorym jej mama ma bluzke z fiolkiem - kwiatem, ktorego od zawsze nie cierpiala. Kobiecie nie daje to spokoju i postanawia pogrzebac troche w domu niezyjacych dziadkow. Niespodziewanie dowiaduje sie, ze pierwsze lata swojego zycia spedzila w zupelnie nieznanym jej miejscu, o ktorym nikt z rodziny nigdy nie wspomnial. Oczywiscie sie tam wybiera z nadzieje, ze cos sobie przypomni lub spotka kogos, kto bedzie kojarzyl jej rodzine.

Plus za opisy natury i zabytkow. Z ciekawosci, az przejrzalam galerie Google w poszukiwaniu Kowar.

Ksiazka nudna. Nie wzbudzala we mnie wielkich emocji. Moze koncowka jest troche bardziej rozczulajaca. Duzo niepotrzebnych watkow, ktore w sumie niczego do powiesci nie wnosza - chociazby o bylym mezu Kingi - nieudaczniku. W sumie to ciekawe, ze jakos wczesniej byla tak zaslepiona miloscia, ze nie widziala, iz byly maz to nierob i tchorz ? Ciekawe, ile go znala przed slubem ? :P Opisywanie zachowania pacjentow psychiatryka chyba tez bylo tylko po to, by jakos wydluzyc cala fabule. Nie wnosza one moim zdaniem niczego do tajemnicy rodzinnej, ktora pragnie odkryc glowna bohaterka.

Ciekawa postacia jest za to Ocia - dawna opiekuna Kingi. Wesola, energiczna starsza pani :) Jest tez i przystojny 42-letni Maks, ktory pelni role przewodnika Kingi.

Jak ktos lubi takie lekkie powiesci pewnie sie nie rozczaruje. Natomiast, jesli ktos chcialby sie wzruszyc, to niestety mu sie nie uda. Wiem, co mowie, bo rycze nawet na reklamach ;)