Ksiazke znalazlam na bibliotekowej polce i pewnie dlatego zabralam do domu, bo zwykle, gdy ksiazki kupuje,to siegam zupelnie po inne gatunki literackie. Ale rozczarowana nie jestem, wrecz przeciwnie ksiazke czyta sie bardzo dobrze, mimo ze momentami przedstawia okrucienstwo II wojny swiatowe, bo wlasnie w tym czasie osadzona jest fabula.
Irenka Gorecka to piekna, mloda, przebojowa kobieta, ktora przed wojna wystepowala w kabarecie. Wraz ze swoim ssasiadem ucieka z bombardowanej Warszawy, ale niesety dopadaja ich niemieckie samoloty i jej kompani podrozy gina, a ona zostaje sama z pewna tuba, w ktorej kryje sie cenny obraz. Do tego na drodze znajduje malego chlopca, ktorego matka prawdopodobnie rowniez zginela w tej nagonce.
Wojna w tej ksiazce nie przytlacza. Jest okrutna, brutalna, panuje znieczulica, ale ogolnie ksiazka napisana jest z duza dawka humoru. Z checia siegne po kolejne tomy z tej serii.
Ci, co biją, przecież nie wrócą tacy sami do domów, i ci co są bici , też już nie będą nigdy tacy sami, a nawet Ci, co się tylko przyglądają, też będą inni.
Degradowało śmierć, pozbawiało ją powagi i dostojności. Śmierć, która jeszcze dziesięć dni temu była otoczona aurą dostojeństwa i szacunku, teraz stała się czymś pospolitym, prawie normalnym.
Zauważył pan, Panie pułkowniku,że wojna to trochę loteria , trochę szachy. Nigdy nie wiesz, czy kwadrat na którym stoisz, nie zapadnie się, czy nie wybuchnie. Można sobie wymyślać kilka posunięć do przodu, a i tak nagle zaczyna się toczyć zupełnie inna gra i człowiek staje się kompletnie bezradny.
Trzeba stosować rodzaj bhp, trzeba myśleć o czymś innym, zajmować się czymś innym. I odwracać głowę, gdy się widzi. Nic Pani nie poradzi. To jak lawina. Wojna zmiata wszystko. Lawinie należy schodzić z drogi. Nie mówić też głośno, by jej nie wywołać. Trzeba bardzo uważać.
 |
| http://s.lubimyczytac.pl/upload/books/287000/287302/437860-352x500.jpg |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz