Szczesciara - Alice Sebold

Tytul bardzo przewrotny, bo glowna bohaterka juz na poczatku ksiazki zostaje zgwalcona. Jej szczescie jednak polega na tym, ze w porownaniu do innej kobiety zamordowanej w tym samym miejscu, Alice udalo sie przezyc.

W chwili rozpoczecia akcji Alice ma 18 lat i jest studentka Syracuse Uniwersity. Poznym wieczorem wracala do akademika i zostala napadnieta przez czarnoskorego mezczyzne, ktory brutalnie ja pobil i zgwalcil. Ksiazka jest pelna wstrzasajacych faktow, gdyz jest to autobiografia samej autorki. Niektore imiona i nazwiska zostaly zmienione, ale wciaz historia przez nia opisana jest prawdziwa i bolesna. 

Juz na poczatku poczulam niezrozumienie dla Alice i chyba powinnam czuc sie glupio. Pomogla mu sie rozebrac, nie uciekala ... Myslalam sobie : Czemu to robi ? Czemu nie wyrywa sie ? Nie ucieka ? Czemu sama sie rozbiera ? Nagle moim oczom ukazalo sie zdanie, ktore bylo jak odpowiedz : 

'' Kobiety, ktore mowia, ze bronilyby sie do ostatka i wolalyby umrzec, niz pasc ofiara gwaltu, sa glupie. Ja tysiac razy wolalbym zostac zgwalcona. Robi sie to, co jest konieczne. '' 

I mysle, ze to madre zdanie. Bo latwo jest mowic, oceniac, gdy nie jest sie w takiej sytuacji. Co innego sobie gdybac, a co innego walczyc o zycie.

Ale jej ojciec rowniez nie potrafi jej zrozumiec w pelni. Zadaje takie same pytania jak ja. Alice dochodzi do wniosku, ze skoro ojciec nie jest w stanie tego pojac, inni mezczyzni beda mieli z tym jeszcze wiekszy problem.

Alice jest bardzo inteligentna i ''twarda'' ( a przynajmiec dobrze jej to udawanie wychodzilo )  dziewczyna. Po wszystkim wraca do akademika, a pozniej zeznaje na policji. Nie chce odpuscic. Pragnie, by sprawca zostal zlapany i zaplacil za swoj czyn. Rozpoznaje go na ulicy kilka miesiecy pozniej i wtedy rozpoczyna sie jej walka. Nie chce opisywac jak przebiegal proces, czy sprawca zostal zlapany. Lepiej, zebyscie sami to przeczytali. Ale wrzucam kilka zdjec z tekstem.

Podziwiam Alice, poniewaz nie jedna z kobiet, by sie poddala. W ksiazce mamy nawet tego przyklad, gdyz wystepuje w niej kolejny gwalt, tym razem na przyjaciolce Alice.

Podziwiam rowniez Alice za to, ze tak dobrze poradzila sobie na rozprawie sadowej. Mysle, ze niejedna z nas, mialaby problem zachowac zimna krew, nie pogubic sie we wlasnych zeznaniach lub nie zrobic krzywdy adwokatowi oskarzonego. Proces sam w sobie byl bardzo dlugi i meczacy.

Alice probowala zyc normalnie. Zakochiwala sie, prowadzila bujne zycie towarzyskie, miala przyjaciolki, z checia brala udzial w roznych uczelnianych wydarzeniach. Za wszelka cene nie chciala byc tylko '' zgwalcona studentka''.

Alice przez 10 lat starala sie przezwyciezyc skutki tych traumatycznych przezyc. Siegnela dna, by odbic sie od niego wysoko.

Dzisiaj jest znana powiesciopisarka, a jej '' Nostalgia Aniola '' stala sie swiatowa sensacja wydawnicza. Druga ksiazka zostala nawet zekranizowana. Ogladalam ten film, jest przepiekny, wzruszajacy i na dlugo pozostaje w pamieci.

Wiersz Alice, ktory odzwierciedlal wszystko, co dzialo sie w jej myslach, duszy - wylala na papier swoja nienawisc do gwalciciela.

Ksiazka godna polecenia.
Czytalyscie ?